Түсіндірмелік сөздік

Қазақ тілінің түсіндірмелік сөздігі: ҚҰЛ

|ҚҰЛ #зат есім. 1. Құлдық, феодалдық дәуірде басында еркі жоқ, иесіне толық тәуелді шаруа адамы, жарлы-жалшы. 2. #көнерген сөз. Соғыста қолға түскен тұтқын. 3. #ауыспалы мағына. Пенде, пақыр. 4. #ауыспалы мағына. Бір нәрсеге табынып, соған бағыныштылық. Құл билеушi. #сөйлеу. Құлиеленушi. Құл ғып ұстады. Зорлық-зомбылық көрсетті, құлындай жұмсады. Құл қамытын киді. #поэтикалық. Құл болды, бодан болды. Құл қылды [ етті ]. Еркінен айырып, тәуелді етті.

Омонимдер мен түбірлес сөздер

ҚҰЛАШ-ҚҰЛАШ, ҚҰЛДЫР-ҚҰЛДЫР, АЛА-ҚҰЛА, АЛА-ҚҰЛАЛЫҚ, АЛАЛЫ-ҚҰЛАЛЫ, АЛАҢ-ҚҰЛАҢ, АЛАҢ-ҚҰЛАҢ, АЛАУЫЗДЫҚ-ҚҰЛАУЫЗДЫҚ, АТАСТЫРЫП-ҚҰЛАСТЫР, БАЙ-ҚҰЛАҚ, БАЙ-ҚҰЛАҚТАЙ, БҰЛДЫРАП-ҚҰЛДЫРАП, ЕЛЕҢ-ҚҰЛАҢ, КӨЗ-ҚҰЛАҚ, КӨШ-ҚҰЛАШ, ҚАЛБАЛАҢ-ҚҰЛБАЛАҢ, ҚАЛТАҚ-ҚҰЛТАҚ, ҚАЛТА-ҚҰЛТА, ҚАЛТАҢ-ҚҰЛТАҢ, ҚАЛТАҢ-ҚҰЛТАҢ, ҚАЛТ-ҚҰЛТ, ҚОЙЫН-ҚҰЛАШ, ҚҰЛ, ҚҰЛА, ҚҰЛА, ҚҰЛАБА, ҚҰЛАҒДАР, ҚҰЛАҒЫШ, ҚҰЛАДЫН, ҚҰЛАДЫНДАЙ, ҚҰЛАЗУ, ҚҰЛАЗЫ, ҚҰЛАЗЫТ, ҚҰЛАЗЫТУ, ҚҰЛАЙБЕРІС, ҚҰЛАҚ, ҚҰЛАҚ, ҚҰЛАҚ, ҚҰЛАҚ, ҚҰЛАҚАҒАШ, ҚҰЛАҚАРҚАН, ҚҰЛАҚАРЫҚ, ҚҰЛАҚБАУ, ҚҰЛАҚКЕСТІ, ҚҰЛАҚКЕСТІЛІК, ҚҰЛАҚКИГІШ, ҚҰЛАҚҚАҒЫС, ҚҰЛАҚҚАЛҚАН, ҚҰЛАҚҚАП, ҚҰЛАҚҚАТОСАР, ҚҰЛАҚМОНШАҚ, ҚҰЛАҚ-МҰРЫН, ҚҰЛАҚСЫЗ, ҚҰЛАҚТА, ҚҰЛАҚТАН, ҚҰЛАҚТАН, ҚҰЛАҚТАНДЫР, ҚҰЛАҚТАНДЫРУ, ҚҰЛАҚТАНДЫРЫЛ, ҚҰЛАҚТАНДЫРЫЛУ, ҚҰЛАҚТАНУ, ҚҰЛАҚТАНУ, ҚҰЛАҚТАС, ҚҰЛАҚТАУ, ҚҰЛАҚТЫ, ҚҰЛАҚТЫҚ, ҚҰЛАҚША, ҚҰЛАҚША, ҚҰЛАҚШЫН, ҚҰЛАҚШЫНДЫ, ҚҰЛАЛА, ҚҰЛАЛАН, ҚҰЛАЛАНУ, ҚҰЛАЛЫ, ҚҰЛАМА, ҚҰЛАМАЛЫ, ҚҰЛАН, ҚҰЛАНДАЙ, ҚҰЛАНДАЙЫН, ҚҰЛАНДЫ, ҚҰЛАНДЫ, ҚҰЛАНИЕК, ҚҰЛАНИЕКТЕ, ҚҰЛАНИЕКТЕН, ҚҰЛАНИЕКТЕНУ, ҚҰЛАНИЕКТЕУ, ҚҰЛАН-КИІК, ҚҰЛАН-КИІКТЕЙ, ҚҰЛАН-КИІКШЕ, ҚҰЛАНҚҰЙРЫҚ, ҚҰЛАНТАЗА, ҚҰЛАНША, ҚҰЛАПАРАДАЙ, ҚҰЛАС, ҚҰЛАСУ, ҚҰЛАТ, ҚҰЛАТҚЫЗ, ҚҰЛАТҚЫЗУ, ҚҰЛАТТЫР, ҚҰЛАТТЫРУ,