Түсіндірмелік сөздік

Қазақ тілінің түсіндірмелік сөздігі: ҚОРА

|ҚОРА 1#омоним #зат есім. 1. Қабырғалары ағаш, қамыс не саманнан қаланып, төбесі жабылған, мал қамауға арналған орын, жай. 2. Есік алдындағы төңірегі қоршалған ашық жер, аула. 3. Ауылдағы қой жататын ашық жер, қотан. Қора баспақ. #жергілікті сөз. Астындағы қидың мезгілінде алынбауынан болатын қойдың өкпе ауруы. Қораға түсті. Ұрлық қылды деген мағынада. Қорасы қойға толды. Мал бітті.
|ҚОРА 2#омоним #зат есім. жергілікті сөз. Шеңбер.

Омонимдер мен түбірлес сөздер

ҚОРА-ҚОРА, ҚОРА, ҚОРА, ҚОРАБА, ҚОРАБА, ҚОРАБА, ҚОРАБАЛАН, ҚОРАБАЛАНУ, ҚОРАБАЛЫ, ҚОРАБАЛЫ, ҚОРАҒАШ, ҚОРАҒЫТ, ҚОРАҒЫТУ, ҚОРА-ЖАЙ, ҚОРА-ЖАЙЛЫ, ҚОРАЗ, ҚОРАЗДАН, ҚОРАЗДАНДЫР, ҚОРАЗДАНДЫРУ, ҚОРАЗДАНУ, ҚОРАЗСЫН, ҚОРАЗСЫНУ, ҚОРАЗША, ҚОРА-ҚОПСЫ, ҚОРАЛА, ҚОРАЛАН, ҚОРАЛАНУ, ҚОРАЛАП, ҚОРАЛАС, ҚОРАЛАС, ҚОРАЛАСУ, ҚОРАЛАТ, ҚОРАЛАТУ, ҚОРАЛАУ, ҚОРАЛЫ, ҚОРАЛЫҚ, ҚОРАМ, ҚОРАМА, ҚОРАМДАС, ҚОРАМДЫ, ҚОРАМЖЫ, ҚОРАМСА, ҚОРАМСАҚ, ҚОРАП, ҚОРАПСЫЗ, ҚОРАПТА, ҚОРАПТАУ, ҚОРАПТЫ, ҚОРАПША, ҚОРАПША, ҚОРАСАН, ҚОРАСЫЗ, ҚОРАШ, ҚОРАША, ҚОРАШАЛА, ҚОРАШАЛАУ, ҚОРА-ШАРБАҚ, ҚОРАШСЫН, ҚОРАШСЫНУ, ҚОРАШТАН, ҚОРАШТАНДЫР, ҚОРАШТАНДЫРУ, ҚОРАШТАНУ, ҚОРАШТАРПАҢ, ҚОРАШТАУ, ҚОРАШТЫҚ, ҚОРАШЫ, ҚОРАШЫҚ, ҚОРАШЫЛ,