Қазақ тілінің түсіндірмелік сөздігі: КЕРІС

Сөз: Қазақ тілі Орыс тілі Ағылшын тілі Іздеу

|КЕРІС 1#омоним #зат есім. 1. Сөзге келіп, салғыласқан дау-дамай, ерегіс, ұрыс. 2. Пікірталас, дау. Керіс әңгіме. Ұрыс, дау-жанжал. Керіске түсті. Айтысты, дауласты, сөз таластырды. Керіс сөз. Ұрсу сөз.
|КЕРІС 2#омоним #зат есім. #көнерген сөз. Серіппелі қатты ағаш шыбығының екі ұшын қайыспен тартып, доғаша иіп жасаған қол қаруы, садақ.
|КЕРІС 1#омоним = #етістік. Созысу, тартысу.
|КЕРІС 2#омоним = #етістік. 1. Сөз салғыласу, жанжалдасу, ұрсысу. 2. #көнерген сөз. Әңгімелесу, жөн сұрасу. Керіскен адамдай. Томсырайып, ұрсысып қалғандай. Керісіп қалды. Ұрысты, жүз шайысты.