Түсіндірмелік сөздік

Қазақ тілінің түсіндірмелік сөздігі: ЖАЛА

|ЖАЛА [ #араб тілі. ] #зат есім. Жалған тағылған айып, өсекаяңмен нақақ жабылған іс. Жалаға ұшырады. Жалған айып, кіне арқалады. Жала жабу. #заң. Басқа адамның арнамысы мен қадірқасиетіне нұқсан келтіретін немесе оның беделін түсіретін көрінеу жалған меліметтер тарату. Жала жапты, өтірік кіне тақты, даттады. Жала қойды. #жергілікті сөз. Жала жапты. Жала қылды. Жала жапты. Жаласына қалды. Нақақтан-нақақ айыпты болды, босқа күйді.
|ЖАЛА = #етістік. 1. Бір заттың үстімен тілді ерліберлі жүргізу. 2. #ауыспалы мағына. Делдеп тимей, сүйкеп жанай өту. 3. #ауыспалы мағына. Денені тызылдатып қару, ашыту. Жалап кетті. Сыпырыпсиырып, түк қалдырмады. Жалап өтті. Шайып өтті.

Омонимдер мен түбірлес сөздер

ЖАЛАҚ-ЖАЛАҚ, ЖАЛАҚ-ЖАЛАҚ, ЖАЛАҚ-ЖАЛАҚ, ЖАЛАҢ-ЖАЛАҢ, ЖАЛАҢ-ЖАЛАҢ, АЛАҚ-ЖАЛАҚ, АЛАУ-ЖАЛАУ, АРҚАР-ЖАЛАҚ, АШ-ЖАЛАҢАШ, АШ-ЖАЛАҢАШТЫҚ, АШПА-ЖАЛАП, АШТЫҚ-ЖАЛАҢАШТЫҚ, БӘЛЕ-ЖАЛА, ЖАЛА, ЖАЛА, ЖАЛАҒАШ, ЖАЛАҒЫШТА, ЖАЛАҒЫШТАУ, ЖАЛАҚ, ЖАЛАҚ, ЖАЛАҚ, ЖАЛА-ҚАЗА, ЖАЛАҚ-ЖҰЛАҚ, ЖАЛАҚОР, ЖАЛАҚОРЛЫҚ, ЖАЛАҚОРШЫ, ЖАЛАҚТА, ЖАЛАҚТАН, ЖАЛАҚТАНУ, ЖАЛАҚТАТ, ЖАЛАҚТАТУ, ЖАЛАҚТАУ, ЖАЛАҚЫ, ЖАЛАҚЫЛЫ, ЖАЛАЛА, ЖАЛАЛАУ, ЖАЛАЛЫ, ЖАЛАМА, ЖАЛАМАТ, ЖАЛАМЫҚ, ЖАЛАМЫР, ЖАЛАМЫРЛА, ЖАЛАМЫРЛАНУ, ЖАЛАМЫРЛЫҚ, ЖАЛАН, ЖАЛАН, ЖАЛАНУ, ЖАЛАҢ, ЖАЛАҢ, ЖАЛАҢАШ, ЖАЛАҢАШ, ЖАЛАҢАШ-ЖАЙДАҚ, ЖАЛАҢАШ-ЖАЛПЫ, ЖАЛАҢАШТА, ЖАЛАҢАШТАЛ, ЖАЛАҢАШТАН, ЖАЛАҢАШТАНУ, ЖАЛАҢАШТАУ, ЖАЛАҢАШТАУ, ЖАЛАҢАШТАУЛЫҚ, ЖАЛАҢАШТЫ-ЖАЛПЫЛЫ, ЖАЛАҢАШТЫҚ, ЖАЛАҢАЯҚ, ЖАЛАҢАЯҚТЫҚ, ЖАЛАҢБАС, ЖАЛАҢБАСТАН, ЖАЛАҢБАСТАНУ, ЖАЛАҢБҰТ, ЖАЛАҢДА, ЖАЛАҢДАС, ЖАЛАҢДАСУ, ЖАЛАҢДАТ, ЖАЛАҢДАТУ, ЖАЛАҢДАУ, ЖАЛАҢДАУ, ЖАЛАҢДЫҚ, ЖАЛАҢ-ЖҰЛАҢ, ЖАЛАҢҚАЙ, ЖАЛАҢҚАТ, ЖАЛАҢҚАТ, ЖАЛАҢҚАТ, ЖАЛАҢҚАЯ, ЖАЛАҢҚАЯ, ЖАЛАҢҚИЯ, ЖАЛАҢҚИЯ, ЖАЛАҢҚОЙ, ЖАЛАҢҚЫ, ЖАЛАҢТӨС, ЖАЛАҢТҰҚЫМ, ЖАЛА-ПӘЛЕ, ЖАЛАП-ЖАЛМА, ЖАЛАП-ЖАЛМАУ, ЖАЛАП-ЖҰҚТА, ЖАЛАП-ЖҰҚТАУ, ЖАЛАП-ЖҰТ, ЖАЛАП-ЖҰТУ, ЖАЛАС, ЖАЛАС, ЖАЛАСУ, ЖАЛАСЫП-ЖҰҚТАС,