Қазақ тілінің түсіндірмелік сөздігі: ЕЛЕҢ-АЛАҢ

|ЕЛЕҢ-АЛАҢ #үстеу. 1. Таң алды, құлқын сері; алагеуім мезгіл. 2. Көмескі, күңгірт; көрінер-көрінбес кез.

Омонимдер мен түбірлес сөздер

ЕЛЕҢ-ЕЛЕҢ, ЕЛЕҢ, ЕЛЕҢ, ЕЛЕҢ-ҚҰЛАҢ, ЕЛЕҢ-СЕЛЕҢ,

© 2021. Wonder Words
Зияткерлік технологиялар институты