Қазақ тілінің түсіндірмелік сөздігі: БЕЛБЕУ
|БЕЛБЕУ #зат есім. 1. #этнографиялық. Киім сыртынан буыну үшін ыңғайлап жасалған ұзынша шүберек, iлмегi бар таспа тәріздi бұйым. 2. Былғарыдан, қайыс тан жасалған белдік. Белбеу басы. Белбеудің басына бекітілетін қапсырма, iлгек, таға сияқты бөлшегi. Белбеуін бекім буынды. #сөйлеу. Белін бекем буды. Белбеуi шешіледi. Бұл жерде егілдi, ынтыға елжіредi деген мағынада.
Омонимдер мен түбірлес сөздер
БЕЛБЕУ, БЕЛБЕУДЕЙ, БЕЛБЕУЛЕ, БЕЛБЕУЛЕН, БЕЛБЕУЛЕНУ, БЕЛБЕУЛЕТ, БЕЛБЕУЛЕТУ, БЕЛБЕУЛЕУ, БЕЛБЕУЛІ, БЕЛБЕУЛІК, БЕЛБЕУСОҚ, БЕЛБЕУСОҚТЫ, БЕЛБЕУСІЗ, БЕЛБЕУТАСТАМАҚ, БЕЛБЕУТАСТАУ, БЕЛБЕУШЕ,
© 2021. Wonder Words
Зияткерлік технологиялар институты